Ik vind namelijk dat er teveel onbegrip in de wereld is over zelfmoord, en dat vele zelfmoorden waarschijnlijk voorkomen konden worden.
Veel mensen vinden zelfmoord de meest egoïstische daad die er bestaat. Aan de ene kant ben ik het daar mee eens, maar aan de andere kant niet. Voor de familie en de vrienden die er achter blijven is het de meest egoïstische daad, maar hoe zit het met de persoon zelf? Staat iemand daar ooit bij stil?
Jarenlang heb ik met zelfmoord gedachtes en neigingen rondgelopen. Het begon eigenlijk al toen ik heel erg jong was, maar veel herinneringen heb ik ook niet meer van vroeger. Mijn "echte herinneringen" over zelfmoord heb ik pas vanaf ongeveer mijn 12e.
Maar waarom eigenlijk? Waarom wilde ik dood? En waarom vind ik dat het voor mij persoonlijk geen egoïstische daad zou zijn?
Ik was eenzaam. Ik geloofde er heilig in dat niemand naar mijn begrafenis zou komen. Ik geloofde echt dat niemand mij zou missen, dat niemand van mij hield. Ik liep eigenlijk alleen maar in de weg. Ik veroorzaakte alleen maar ruzie en problemen. Ik hield mensen alleen maar tegen als zij iets wilden doen. Ja, alle slechte dingen waren mijn schuld. Wat zou de wereld toch mooi zijn he? Als ik weg was?
Ik geloofde er 100% in dat het leven van iedereen erop vooruit zou gaan als ik weg was. Voor mijzelf hoefde ik niet per se te leven, en voor anderen liep ik toch alleen maar in de weg. Dus, geen egoïstische daad voor mijn gevoel.
Nu ik ouder ben en niet meer in zo'n zwart gat zit, begrijp ik wel dat die gevoelens van toen niet echt waren. Dat die gedachten niet waar waren. Maar zo voelde het wel op dat moment.
Het blijft natuurlijk gedeeltelijk een egoïstische daad. Maar mensen moeten niet vergeten dat niemand zomaar even zelfmoord pleegt. Daar kunnen weken, maanden, jaren van gevoelens en gedachtes achter zitten.
Als je denkt dat iemand met zelfmoord gedachten zit, schrijf diegene dan niet meteen af en ga niet meteen lopen vertellen hoe egoïstisch het allemaal niet is. Dat heeft diegene echt niet nodig om te horen. Wees een goede vriend voor diegene, en luister naar diegene wanneer het nodig is. Geef hem of haar het gevoel dat hij of zij niet alleen is in deze wereld.
Probeer diegene te steunen, zodat diegene later, net zoals ik, kan zeggen: Ik ben blij dat ik het toen niet gedaan heb.
Bron afbeelding: http://benchmarkpsychservices.com/images/sized/images/uploads/blog/ribbon-220x216.gif
